(วางเมาส์บนรูปภาพ เพื่อดูส่วนขยายภาพ)
วัดโพธิ์ศรี พิพิธภัณฑ์ปู่ไห ทำพิธีเปิดเมื่อวันที่ 6 มีนาคม 2552 ซุ้มประตูวัดโพธิ์ศรี รูปปั้นฆ้อง 3 ดุม สิม โบสถ์เก่าวัดโพธิ์ศรี (สร้าง 2467) ประวัติความเป็นมาของของบ้านเชียงเหียน บ้านเชียงเหียนในปัจจุบัน หรือที่เคยเป็นเมืองเชียงเหียนในอดีต ยังไม่มีหลักฐานที่พอจะ ยืนยันได้ว่าสร้างมาแต่เมือได จากหลักฐานทางโบราณคดีก็พอจะสามารถยืนยันได้ว่า บริเวณพี้นที่ดินแห่งภาคอีสานเคยมีมนุษย์อาศัยมาช้านานแล้ว ได้มีการพัฒนาความเป็นอยู่ให้ดีขึ้น เช่น การขุดคูคันดินล้อมรอบบริเวณที่อยู่อาศัยซึ่งเป็นการปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติในขณะนั้น จึงเป็นที่พอจะกล่าวได้ว่า บริเวณที่แห่งนี้ ได้มีชุมชนตั้งที่อยู่อาสัยมานานแล้ว แต่ไม่สามารถระบุชัดลงไปเมื่อประมาณปีใด พ.ศ. ใดเท่านั้น บ้านเชียงเหียน ตำบลเขวา เป็นเมืองโบราณมีลักษณะ เป็นเนินสูงรูปไข่ คือ สูงตรงกลาง มีคูน้ำคันดินล้อมรอบ ซึ่งเป็นลักษณะทำเลที่ตั้งที่ดี คือ เมื่อฝนตกน้ำจะไหลลงสู่คูน้ำและบึงที่อยู่รอบหมู่บ้านทุกบึง และจากทำเลที่ตั้งของบ้านเชียงเหียนดังกล่าว จึงมีความสอดคล้องกับลักษณะของเมืองในสมัยทวารวดี คือ มักจะมีคูน้ำคันดินล้อมรอบเมือง ประวัติความเป็นมาของฆ้อง 3 ดุม ฆ้อง 3 ดุมที่อยู่บนซุ้มประตูวัด ซึ่งตัวจริงเอาขึ้นมาไม่ได้ที่อยู่ในสระแก้ว ท่านอาจารย์บุญมั่น คำสะอาด ได้พร้อมชาวบ้านได้เห็นดีด้วย ในการจำรองมาจากใบจริงเพื่อให้ช่างเสงี่ยม อุปชิต ได้ประดิษฐ์รูปฆ้องเอาไว้ เพื่อให้อนุชนรุ่นหลังได้เห็นเป็นที่ระลึก ประวัติบ้านเชียงเหียน จากอาจารย์บุญมั่น คำสะอาด ว่า "ฆ้องใบนี้เป็นของเก่าแก่ตั้งแต่สมัยขอมปกครอง คือพระยาเชียงเหียน เป็นฆ้องของพระยา เห็นท่าจะสู้สงครามในครั้งนั้นไม่ได้ จึงเก็บของมีค่าไปโยนทิ้งลงสระน้ำ ที่หนองสระแก้ว ได้หามฆ้องไปทิ้งลงสระแก้วด้วย" ตั้งแต่นั้นมาจนถึงสมัยปู่ย่า ตายาย ในสมัยนั้นพ่อใหญ่อ่อน ซึ่งไม่ทราบนามสกุล พ่อสังข์ รัตนพลแสน ที่จำนามสกุลไม่ได้เพราะตายไปหลายชั่วอายุคนแล้ว ท่านไปหาปลาที่หนองสระแก้ว ในสมัยหน้าแล้ง น้ำที่หนองสระเหลือเพียงครึ่งแข้ง ท่านพ่อใหญ่อ่อนไช้แหลมแทงปลาไหลที่สระแก้ว แหลมไปโดนฆ้อง และได้นำดินโคลนออก พบว่าเป็นฆ้อง และแปลกมากที่ใบนี้มี 3 ดุม จึงนำข่าวมาบอกผู้ใหญ่บ้าน และชาวบ้านทั้งหลายให้ทราบโดยทั่วกัน ตั้งแต่นั้นมาจนถึงขณะนี้ก็ยังอยู่ที่เดิม เพียงแต่จำรองมาประดิษฐ์สร้างเป็นอนุสรณ์ ไว้ซุ้มประตูวัดโพธิ์ศรี บ้านเชียงเหียน เพื่อให้ลูกหลานได้รู้ว่าเป็นบ้านโบราณ เคยเป็นเมืองเชียงเหียนในอดีตมาก่อน ลูกหลานเกิดภายหลังก็จะได้เห็นสิ่งที่สำคัญของหมู่บ้านตนเองได้เป็นอย่างดี วัตถุโบราณในบ้านเชียงเหียน ได้เคยมีการขุดค้นมาแล้ว อย่างน้อย 2 ครั้ง ครั้งแรก เมื่อปี พ.ศ.2517 - 2518 โดย Chster Gorman กับ พิสิฐ เจริญวงศ์ ซึ่งผลการขุดค้นครั้งนั้น กำหนดอายุว่า มีการอยู่อาศัยเริ่มแรกเมื่อราว 3500 ปีก่อนคริสตกาล (หรือประมาณ 5500 ปีมาแล้ว) แต่ผลอายุดังกล่าวยังไม่ค่อยได้รับการายอมรับกันนัก ในการขุดครั้งนั้นได้พบโบราณวัตถุสมัยก่อนประวัติศาสตร์หลายอย่าง อาทิ โครงกระดูกมนุษย์ที่มีเครื่องสำริด ฝังร่วมอยู่ด้วยหลายโครง เป็นต้น นอกจากนี้ยังพบว่ามีการอยู่อาศัยของชุมชนต่อเนื่องจนถึงสมัยแรกเริ่มประวัติศาสตร์ด้วย ส่วนการขุดค้นครั้งที่ สอง ดำเนินการเมื่อปี พ.ศ. 2524 โดยนักโบราณคดีจากกองโบราณคดี กรมศิลปากร (นายอำพัน กิจงาม) ผลการขุดค้นครั้งนี้ พบว่าแหล่งโบราณคดีบ้านเชียงเหียนมีชั้นดินลึกประมาณ 6 เมตร ชั้นดินล่างสุดที่แสดงถึงการเริ่มต้นอยู่อาศัยในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ กำหนดอายุได้ราว 2000 - 3300 ปีมาแล้วโดยได้พบโบราณวัตถุหลายประเภท เช่น เครื่องมือสำริด เครื่องมือเหล็ก และหลุมศพ 6 หลุม ชั้นดินตอนกลาง จัดเป็นสมัยประวัติศาสตร์ อายุราว 1500 -2000 ปีมาแล้ว ได้พบภาชนะดินเผาเนื้อหยาบ ภาชนะดินเผาเนื้อแกร่ง ส่วนชั้นดินด้านบนสุด พบหลักฐานที่แสดงถึงการอยู่อาศัยของผู้คนยุคปัจจุบัน
28-11-2013 Views : 406
|
