(วางเมาส์บนรูปภาพ เพื่อดูส่วนขยายภาพ)
วัดสนวนวารีพัฒนาราม วัดสนวนวารีพัฒนาราม สิ่งที่สำคัญภายในวัด คือ อุโบสถหรือสิมโบราณที่มีลักษณะเรียบง่ายเช่นเดียวกับสิมพื้นบ้านอีสานทั่วไป ที่ผนังด้านนอกมีฮูปแต้มหรือภาพจิตรกรรมฝาผนังเขียนเรื่องสินไซซึ่งเป็นวรรณกรรมพื้นบ้านอีสานหรือที่ภาคกลางรู้จักกันในชื่อสังข์ศิลป์ชัย ส่วนผนังด้านในของสิมเขียนเรื่องเวสสันดรชาดกหรือที่ชาวอีสานเรียกว่าผะเหวต ฮูปแต้มแห่งนี้สันนิษฐานว่าน่าจะเขียนขึ้นในราวพุทธศตวรรษที่ 25 หรือสมัยรัชกาลที่ 5 เป็นต้นมา สร้างขึ้นเมื่อ พ.ศ. 2460 เป็นอาคารก่ออิฐถือปูน ประเภท สิมทืบ ขนาด 3 ห้อง แผนผังรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้า กว้าง 5 เมตร ยาว 7.5 เมตร มีใบเสมา ช้อนกัน 3 แผ่น วางปักรูป อุโบสถ 8 จุด ฐานอุโบสถ(สิม) เป็นฐานบัวลูกแก้ว ยกสูงจากพื้น ประมาณ 1 เมตร มีบันไดทางขึ้นด้านทิศตะวันออก ราวบันไดประดับด้วยนาคปุูนปั้น 2 ตัว ผนังด้านหน้าทำเป็นช่องประตูโค้งแบบอิทธิพลช่างญวณ ขนาบข้างด้วยหน้าต่างซุ้มประตูโค้ง 2 ช่อง ผนังด้านทิศตะวันตกก่อทึบ ผนังด้านทิศเหนือ และทิศใต้แกะเป็นช่องหน้าต่างรูปซุ้มโค้งครึ่งวงกลมซ้อนเหลี่ยมกันสองชั้น ด้านละ 1 ช่อง ที่ผนังด้านนอกของสิมวัดสนวนวารีพัฒนาราม จะปรากฏเขียนภาพจิตรกรรมฝาผนังเรื่อง สินไซ (สังข์ศิลป์ชัย) เรื่อง นรกภูมิ ด้านในเขียนเรื่อง พระเวสสันดรชาชด เขียนเมื่อ พ.ศ. 2496 ผนังด้านทิศตะวันตกมีฐานชุกชีประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย ฝีมือช่างพื้นบ้าน หลังคาทรงจั่วสูง ชั้นเดียว โครงสร้างหลังคาทำด้วยไม้ประดับด้วยช่อฟ้า(โห่ง) ใบระกาและหางหงส์ ทำด้วยไม้ หลังคามุงด้วย แผ่นเหล็กซุบสังกะสี ด้านนอกมีเสาพาไล 18 เสา รองรับหลังคาระเบียงโดยรอบ วัดสนวนวารีพัฒนาราม เดิมชื่อวัดหัวหนอง จัดตั้งประกาศเป็นวัด เมื่อวันที่ 15 สิงหาคม 2410 ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 13 เมษายน 2469 ประกาศขึ้นทะเบียนเป็นโบราณสถานและกำหนดขอบเขตในราชกิจจานุเบกษา เล่ม 118 ตอนพิเศษ 128 ง. วันที่ 21 ธันวาคม 2544 พื้นที่โบราณสถาน 1 งาน 91.17 ตารางวา
28-11-2013 Views : 5110
|
